Verder kijken dan dichtbij

Het genre van het nieuwjaarsgedicht is zo oud als er barden en dichters zijn. Het oude jaar uitwuiven en reiken naar het nieuwe. Casper Markesteijn begon er eind 1982 aan, uit verveling of ergernis over wat de commercie op dit punt te bieden heeft. Veertig jaar lang stuurde hij zijn mijmeringen naar vrienden, familie, oude en nieuwe buren, relaties, collega’s en kennissen. Met elkaar bieden die 38 gedichten en 2 verhalen een beeld van het verglijden van de tijd, de hoogte- en dieptepunten in een mensenleven, de veranderende opvattingen en het voortschrijden van de welvaart.

Abdelkader Benali: Je voelt de tijd pas op de plaats maken, het tevergeefse en herhaaldelijke van dit leven. Ga ermee de hort op, laat je stem horen, zwijg nu eens niet! De gedichten verdienen het.

Casper Markesteijn (Dordrecht, 1946) is een enthousiast wegbereider voor de literatuur. Hij deed dat onder meer als onderwijzer, schoolhoofd, docent Nederlands op een pabo, redacteur Tikker, lid Griffel- en Zoenjury (CPNB) en recensent Leidsch- en Haarlems Dagblad. Sinds de jaren tachtig publiceert hij gedichten in Maatstaf en Het eiland van Dordrecht in tekst en beeld.  Die stad belichtte hij verder in Het vergeten geheugen en Schrijvers achter de straatnamen. 

Verder kijken dan dichtbij is een uitgave van Schaep14, ISBN 9789083176451, 96 blz, €17,70.